Süper Kadınlar ! Superwoman ! Süper Kadınlar! Ebru Marbel yazdı.
Süper Kadınlar ! Superwoman !
“I am superwoman, yes I am, yes you are ! diye başlayan şarkıyı mırıldanarak ilham perilerim koşuyor yanıma ..ve geliyor bir “alaturka” hüzün..
Kadınlarımızı düşününce hep duygulanırım, nedendir bilmem ..
Ne zorluklar, ne güçlükler atlatmıştır aslında onlar! Doğuda ki kadınlarınız ,elleri yaralı, kollarında hayatın yükleri, bakacakları boy boy çocukları. Tek kalmıştır belki de onlar…
Savaşmak zorundalar mıdır ? Yoksa yelken açmak istemezmi yürekleri geniş ufuklara ?
Yeni doğan güneşe, kepenkli pencerelerinden ne umutlarla bakmazlar mı ?… Kimisi evde kocasını bekler binbir ümitle gelecek diye, kimisi gözlerinde tüm yaşanmışlıklarıyla askerdeki evladına göz yaşı akıtır durur.. Onların ana yüreği vardır! Gözleri şimşek şimşek çakar, her yeni doğan güne umut kucaklarlar .. Fırtınalar eser kalplerinde yine de peş etmezler ! Koşar adımlarla yetişirler. Bunlar belki ülkemizin en gerçek ve en susturulmuş gerçekleridir..
Bembeyaz, berrak bir gerçek! Onlar aslında hapsolmuşlardır. Bir çember yanar alevlerle döner durur.. Döner de o çember, gene en başa çıkar bir çözüm yolu bulamazlar. Gereken nedir bu kalpleri yaralı, ama bir o kadar da güçlü kadınlara? Bir sihirli değnek mi, yoksa canlarına can katacak bir bekleyiş daha mı ?.. Gerçekleşemesi gerken nedir bu düzene bir son verebilmek için ? ..
Ben onlar için bembeyaz bir kağıda, yepyeni bir resim çiziyorum..
Sanat yapıyorum onlar için..
Bu sanat; anneler, kadınlarımız, sahip oldukları o muhtsem güçleri, o yenilmez direnişleri için.. Resme önce kalemimi yuvarlak bir çember çizerek başlıyorum.. Birazdan onu bir ışık izleyecek, ufukdan doğan göz kamaştıran parlaklıktaki bir ışık. Onların bu bitmez çemberini, güneş yapacağım..
Daha sonra bulutlar çizeceğin ait oldukları o sonsuz kalp gibi, her iç çekişlerinde, aldıkları uçsuz derin nefes gibi.. Patlama olacak sanki, o bulutlar anlatacak yaptığım resmin derin anlamı olacaklar, bulutlar da şekiller konuşacak onlarla.. Bir hız katacak,ışık verecek ve bu bir sinyal olacak onlara..
Sanki alarm çalacak, “YAP!” diyecek. Başarabilirsin ümidi verecek, kalplerini yaşatacak.. Ev çizeceğim, bu yuva olacak onlara, sımsıcak bir ev.. Mücadeleye son diyecek bu ev, onlara güvence olacak. Bir okul koyacağım evin yanına.. Bu resimdeki dünya bambaşka. Para ile mücadele etmeyecekler, geleceklerini düşünüp gönülleri sıkışmayacak. Oku diyecek bu okul onlara, eğitimli olman lazım..
Sen erkeklere, sen kimseye bağlı değilsin mesajı verecek bu okul. Ve bir de ofis koyacağım, o upuzun bir bina olacak ve bir o kadar da görkemli. Evindeki, sıcacık yatağından uyanıp her gün gideceğin yer burası diyecek bu ofis onlara, çalışacaksın!
Kendi paranı kendin kazanacaksın, burası senin ocağın, senin hayatını kurtaracağın yer olacak… Resmimin sonuna yaklaştım, boyalarım bitmeden her renkten kullanacağım bir gökkuşağı çizmeye başlıyorum. Renkler dans ediyor sanki, nerede sarı orada turuncu ve geliyor gök mavisi, beyaz, biraz da pırıltı ve ışıltı, al al kırmızı ..
Gökkuşağı da geldi.. Artık herşey hazır, hazırladım resmimde onların olacağı yerleri görüyorum, geldikleri zirveyi görüyorum.. En önemlisi yapabileceklerini hissediyorum. Bir kadın kalbi, anne kalbi derler ya.. O kalpden her birine sevgi ve sonsuz saygı yolluyorum..
Bu eseri hayalimden aldım, ve sizlere tüm yıkılmaz ve yorgunluk nedir bilmez kadınlarımıza, güzel kaplerine armağan ediyorum, dünyanın neresinde olursa olsun hayalimden aldığım eser yaşayacak..
Türk kadınları, dünyanın en güzel hazinesi olan altın kalplere sahipler..
Kulağıma müzikler geliyor, ve alkışlar… Sizin için!
Süperkadın’lar hep yaşayacak!!!
Ebru Marbel
